ΕΝΟΤΗΤΑ  10^η

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ  σελ. 35-37

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

 (1821-1826) → Οι Έλληνες στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν τη συμπαράσταση των Ευρωπαίων διακήρυξαν τον εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα του Αγώνα τους.

Ø                  Ωστόσο, η διεθνής συγκυρία ήταν αρνητική για την ελληνική Επανάσταση, διότι →

1. οι Μ. Δυνάμεις μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους προσπαθούσαν να αποτρέψουν νέους πολέμους στο μέλλον , 2. η Ευρώπη βίωνε την Παλινόρθωση των Μοναρχιών & 3. οι Ευρωπαίοι θεωρούσαν την ελληνική Επανάσταση μια ακόμη από τις προβληματικές συνιστώσες του ανατολικού ζητήματος.

§         1821-1822 →       Οι Μ . Δυνάμεις: α) δε θέλουν τη διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας  & β) κρατούν σταθερά αρνητική στάση απέναντι στην ελληνική Επανάσταση.

 Η Ρωσία αρνείται να υποστηρίξει και καταδικάζει την ελληνική επανάσταση.

§     1823 →       Ο υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας (Τζορτζ Κάνιγκ) αναθεωρεί την αγγλική εξωτερική πολιτική και αναγνωρίζει τους Έλληνες ως εμπόλεμη δύναμη.

§         1824 →       Η Ρωσία αντιδρά και προτείνει το «σχέδιο των τριών τμημάτων», που απορρίφθηκε από το Σουλτάνο και τους Έλληνες.

§         1824-1825 →       Η αγγλική μεταστροφή του Κάνιγκ ενίσχυσε την επιρροή της Αγγλίας στους Έλληνες (σύναψη δύο δανείων, Πράξη Προστασίας)

§  1823-1825 → Δημιουργήθηκαν κόμματα που συνδέονται με τις Μ. Δυνάμεις : αγγλικό (Μαυροκορδάτος), γαλλικό (Κωλέττης), ρωσικό (Μεταξάς, Θ. Κολοκοτρώνης).

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ →

 _ Παράλληλα με τα παραπάνω αναπτυσσόταν στην Ευρώπη και την Αμερική το κίνημα του Φιλελληνισμού που ενισχύει τον ελληνικό Αγώνα .

Ø                  Παράγοντες που γέννησαν το φιλελληνισμό →

1. η ιδεολογία του φιλελευθερισμού, 2. ο επαναστατικός ριζοσπαστισμός που είχε σπείρει η γαλλική επανάσταση , 3. η αντίθεση στην απολυταρχία του Σουλτάνου και στις αρχές της Ιερής Συμμαχίας , 4. ο θαυμασμός των Ευρωπαίων για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό , 5. ο αποτροπιασμός για τις τουρκικές βιαιότητες , & 7. η συγκίνηση από τις επιτυχίες των Ελλήνων.

Ø                  Προσφορά των φιλελλήνων →

1. ηθική ενίσχυση, 2. οικονομική ενίσχυση, & 3. προσωπική συμμετοχή.

__ Ωστόσο, δεν έλειψαν και οι περιπτώσεις κίβδηλου (=ψεύτικου) φιλελληνισμού, καθώς κάποιοι ΄΄φιλέλληνες΄΄ συμπεριφέρονταν τυχοδιωκτικά ενδιαφερόμενοι μόνο για χρήματα και αξιώματα.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (1826-1830) →

  Μετά το 1826 οι Μ. Δυνάμεις φαίνονται αποφασισμένες να λύσουν το ελληνικό ζήτημα .

·         Αγγλία, Γαλλία & Ρωσία αποφάσισαν στο Λονδίνο στις 6 Ιουλίου 1827 (Ιουλιανή Συνθήκη) την ίδρυση αυτόνομου ελληνικού κράτους.

·         Ο Σουλτάνος απορρίπτει του όρους της Συνθήκης, γεγονός που προκαλεί την ένοπλη επέμβαση των Μ. Δυνάμεων → στο Ναβαρίνο (8/10/1827) ο συμμαχικός στόλος συνέτριψε τον τουρκοαιγυπτιακό .

·         Ακολούθησε ο ρωσοτουρκικός πόλεμος (1828-1829) στον οποίο ο τουρκικός στρατός ηττήθηκε. Ο Σουλτάνος αναγκάστηκε να δεχτεί όλες τις μέχρι τότε αποφάσεις των Δυνάμεων με τησυνθήκη της Ανδριανούπολης.

·         Στην προοπτική να λύσει η Ρωσία το ελληνικό ζήτημα, η Αγγλία και η Γαλλία :  1. πρότειναν την ίδρυση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το οποίο θα περιελάμβανε την Πελοπόννησο, τις Σποράδες, τις  Κυκλάδες, την Εύβοια και από τη Στερεά τα εδάφη νότια της συνοριακής γραμμής Αχελώου-Σπερχειού → Πρωτόκολλο Ανεξαρτησίας (22 Ιανουαρίου / 3 Φεβρουαρίου 1830) & 2. επέλεξαν ως ηγεμόνα του κράτους τον Λεοπόλδο του Σαξ Κόμπουργκ, ο οποίος όμως δεν αποδέχτηκε την εκλογή του.